Het doel van het onderzoek was om te onderzoeken wat het effect is van APS therapie op twee lichaamseigen pijnstillers: bèta-endorfine en leucine-enkefaline. 
Deze neuropeptiden die vooral voorkomen in het centrale zenuwstelsel en het maag/darm gebied spelen een rol bij het verlagen van de pijndrempel.

Methode:
24 personen namen deel aan het onderzoek. 12 met chronische pijn en de andere 12 fungeerden als de controle groep. Van alle 24 personen werden voor aanvang van de APS behandeling bloedmonsters genomen.
Na elke APS behandeling werd onmiddellijk bloed afgenomen evenals een uur na de vijfde en laatste behandeling. De APS behandelingen werden dagelijks, 5 dagen achtereen uitgevoerd.

Resultaat:
Bèta-endorfine concentraties lieten een toename zien van 400% in de groep die pijn had, terwijl de controle groep een 60% verhoging vertoonde.
Ook de leucine-enkefaline plasma concentraties waren hoger met APS therapie in de pijngroep. APS behandeling had geen effect op de controlegroep.

Conclusie:
De reden voor de progressieve toename van bèta-endorfine en leucine-enkefaline na APS therapie wordt toegeschreven aan tot op heden onbekende effecten van specifieke elektrische prikkels, van een bepaalde duur en kwaliteit, met als resultaat pijn vermindering.
Gecombineerd met de toename van de bèta-endorfine concentraties zoals gebleken is uit deze studie, kan leucine-enkefaline intern betrokken zijn bij de verlichting van chronische pijn bij mensen.
 

In dit onderzoek uitgevoerd door Prof. D.H. van Papendorp zijn de effecten van APS therapie op endogene bèta-endorfine onderzocht. De resultaten tonen de werking van APS therapie duidelijk aan. Ten opzichte van een controlegroep bleek de plasma bèta-endorfine concentraties significant verhoogd.

Ook de leucine-enkefaline concentraties waren verhoogd na APS behandeling.

De leiding van het onderzoek berustte bij Prof A.E. Bunn van de medische onderzoeksraad en Prof. L. Meyers hoofd van de Afdeling Reumatische Ziekten van de universiteit van Kaapstad.

Doel:
Onderzoek verrichten naar de pijnstillende effecten van APS therapie bij 40 patiënten met artrose. Deze patiënten waren uitgekozen uit een groep patiënten die op de wachtlijst stonden voor een "nieuwe knie".

Methode:
Dubbelblind placebogecontroleerde studie waarbij de mate van de pijn, door de patiënt zelf aangegeven pijn, ochtendstijfheid en nachtelijke pijn werd gemeten.

Resultaat:
APS therapie vermindert de pijn, ochtendstijfheid en nachtelijke pijn overduidelijk.

Conclusie:
Prof. A.E. Bunn: "Het feit dat de testgroep gekozen was uit verschillende artrose patiënten die allen een vervangende knie nodig hadden maakt het resultaat van dit onderzoek erg indrukwekkend"

Prof. L. Meyers: "Het onderzoek heeft laten zien dat er een belangrijke afname van de pijn, de ochtendstijfheid en de nachtelijke pijn is geconstateerd tussen de eerste en de derde behandeling met APS therapie.

Uit zeer recent onderzoek is tevens gebleken dat onder invloed van APS therapie extracellulair ATP significant toeneemt. Hierdoor worden stofwisselingsprocessen gestimuleerd, verbetert de doorbloeding en vind er een betere uitwisseling van voedingsstoffen en afvalstoffen plaats.

In dit onderzoek is APS vergeleken met een controle groep en met een Tens apparaat. Duidelijk blijkt dat alleen APS invloed heeft op de concentratie van extra cellulair ATP.
Alleen APS therapie vermindert de pijn en bevordert tevens het herstel van weefsels.

Conclusie:
De productie van ATP wordt fors verhoogd en versneld weefselherstel vindt plaats door toegenomen eiwitsynthese en aminozuur transport in de lichaamscellen.